Za Łęczyckie uznaje się tu obszar administracyjny województwa łęczyckiego z lat 1351-1793, ponieważ w XVI w., a więc wtedy, kiedy istniało województwo łęczyckie (z pięcioma tylko większymi miastami: Łęczycą, Brzezinami, Piątkiem, Inowłodzem i Kłodawą), ukształtował się ostatecznie polski język literacki wraz z terytorialnym podziałem na dialekty. W porównaniu z obecnym powiatem łęczyckim jest to terytorium obszarowo większe. Łęczyckie leży w pasie Nizin Środkowopolskich, jednak w kilku makroregionach geograficznych, np. okolice Łęczycy i obszary na wschód od tego miasta to mezoregion Równina Łowicko-Błońska należący do makroregionu Nizina Środkowomazowiecka, zaś południowo-wschodni obszar dawnego województwa łęczyckiego to makroregion Wzniesienia Południowomazowieckie z mezoregionem Wysoczyzna Łódzka. Gwary Łęczyckiego to gwary przejściowe między trzema wielkimi dialektami polskimi: wielkopolskim, małopolskim i mazowieckim. |
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
