I: No, a najlepiej jak żniwa. To musza wom powiedzieć dziewczyny. Żniwa jo żem sie chciała ^łożanić ze somsiadem. Właśnie tak, jak te gospodarstwa dzie… złączyli. My mnielim przez granica pole. Jo była wdowa, żom mniała dwie córy i syna. No i ta jedna córa była panno i miała bękarta, no nie, znajdora inaczy. I ^łon sie chcioł za mno ^lożanić i chodził ko mnie. Jo była dużo starszo. To był młody gospodorz, i że on się ożani. Pomogo mnie robić wszistko. No, ale moja matka mie mówiła. Jano ty sie z nim nie żań, bo zoba^łczysz, ^łon chce te twoje morgie, a nie ciebie. I już czekał tera^ł na te odpowiedź, no nie, na ty granicy. I ja ida i ^łon czeko, no i cożeś tam, jak, ^łożanisz sie za mno? A ja żo mu powiedziała tak: nie moga. Ja ci czegoś nie powiedziała, że jo mojemu nieboszczykowi, żem ^łobiecała, że się nie ^łożania. A to pole pod borem dostanie Aniela. A to tutej na klonku to dostanie Mołgorzata, ta z tym znajdorem, co to je, no ni, dostanie. A może se jeszcze jaki jo weźmie z tymi morgami. A ta chałupa i to reszta pola to dostoł mój Stefan, mój s·in. Jo u niego banda na ^łognaryji. U niego banda siedzić. No. A ^łon. Kawaler sie wście^yk. I mówi tak: a phu, staro babo idz sobie. Jo^ł sie z staro babo żanić nie banda, jak ty morgof ni mosz. I było po weselu. (...)