Opracowanie kultury ludowej Sieradzkiego uwzględnia tylko takie jej składniki, typowe dla regionu, które pojawiły się w wypowiedziach informatorów. Pełniejszy opis, dodatkowe informacje zawierają pozycje książkowe, podane na końcu artykułu. Tu zaś krótko omówiono następujące zagadnienia: I. Strój ludowy; II. Dom i jego wyposażenie; III. Jedzenie i jego przygotowanie; IV. Praca i jej zwieńczenie (uprawa lnu, wspólne darcie pierza, dożynki itp.); V. Zwyczaje weselne; VI. Obrzędy świąteczne – Boże Narodzenie, ostatki, Wielkanoc; VII. Twórczość ludowa, w tym teksty piosenek, wierszy i opowiastek. Całość kończy swoisty aneks, czyli: VIII. Teksty gwarowe o kulturze ludowej, zawierający wybrane wypowiedzi informatorek (zarówno nagrania, jak i ich zapis); niektóre z nich, jak nagrane w latach osiemdziesiątych teksty z Chojnego, są zamieszczone tylko w tym miejscu. Uwzględniono tu kolejno: 1. O leżuchu i kapturku – tekst z Chojnego, 2. O jedzeniu, pieczeniu chleba – tekst z Chojnego, 3. O jedzeniu – tekst z Woźnik, 4. Piyrzoch i wykopki – tekst z Chojnego, 5. O pierzoku – tekst z Woźnik, 6. O pierzaku, piosenki – tekst z Kuźnicy Zagrzebskiej, 7. O ślubie i weselu – tekst z Woźnik, 8. O weselu – tekst z Chojnego, 9. O Bożym Narodzeniu, ostatkach – tekst z Chojnego, 10. O Wielkanocy – tekst z Chojnego, 11. O świętach, stroju, pająkach – tekst z Chojnego, 12. O Wielkanocy – tekst z Woźnik, 13. O Wielkanocy – tekst z Zapusty.