Gwary polskie - Tekst gwarowy

K^jedyś? Kiedyś taniec to był naprawde: polka… o^uberek to to już było zakładanie, to sie kiedyś zakładało. Dajmy na to, jak ja bym poszła na… na óberek, tańczyć, to chłopcy sie zakładali, ilie ona wytrwa. Ódbijali. Pięć, sześć, siedem chłopców, a jedna dziwczynka, ilie ona wytrwa tego oberka. Więc ta dziwczynka zarab^jała. Czy na cze^yko^ulade, czy na cukierki, czy na… jak jak latem było, czy na do^ubrego loda. No bo to kiedyś co to, to… ludzie róbili w domu. A jak sie coś dzieś trafiło, to to było jak… ja w^jem? Ziarko w morzu. No i i takim… to to była taka właśnie moja młodość, o. A ja byłam taka sprytna, ży ja wszyskich przytańczyłam, bo ja tańczyłam przyz noge. Nie tak jak to sie po^udbijali oboma no^ugami, ty^l’ko ja przyz noge tańczyłam, tak że ja wszyskim mogłam przytańczyć, ja sie ni ma… nie męczyłam. To już jak szed ten zakład z chło^upakami to już… ja już widziałam, że oni sie zakładajo, że idzie chtoś do mnie. A szed najpierw taki, co ni umiał tańczyć. Żeby ja go uczyła, żeby ja sie zmynczyła. A ja nie tak nie… Bo jak przyz noge sie tańczy, to tak sie i chłópaka ni męczy i sam sie nieⁱ męczy. Ja mówi: czekaj, do^u tego chło^upaka. Żeby nawet i obcy był, bo oni nasyłali, bo przecież to kiedyś… No to teraz te^yż zjeżdżajo sie na te… jak to nazywajo… dysko^uteka. A kiedyś nie, kiedyś tyl’ko była potańcówka si nazywało. To to było tak o dajmy na to, jak ja byłam na Jankach, to to były Mójsławice i Móniatycze, i Nowosiółki, więcy^j chłopców ni było. To tak jak… wybirali chło^upaka z drugiej w^joski, a ja go musiałam znać. No bo musiałam znać, no bo inaczy bym nie poszła tańczyć. O bo to tak było już, jeżeli znasz chłopca, to idziesz z nim tańczyć. A jak nie, to nieⁱ ma zakładu. I oni przygrywali. Więc oni musieli dawać chłopca takiego, co dziwczynka znała, żeby mogła tańczyć. To przytańczyła sześć, siedem razy. I krzyczo już: dosyć! dosyć, bo już zakład wygrała.

Potańcówki