Spławie wraz z całym terenem gminy Golina aż do rozbiorów należało do województwa kaliskiego. W 1793 r. w wyniku drugiego rozbioru ziemie te dostały się pod zabór pruski i weszły w skład tzw. Prus południowych. Następnie w latach 1807-1815 tereny te przynależały do utworzonego przez Napoleona Księstwa Warszawskiego, a po Kongresie Wiedeńskim do powołanego na mocy jego postanowień Królestwa Kongresowego.

Na okres ponad wieku zatem tereny Wielkopolski zostały rozbite. Jej zachodnie ziemie weszły w skład Wielkiego Księstwa Poznańskiego, tym samym zostały włączone do Prus, wschodnie – jak już powiedziano – do Królestwa Polskiego. De facto Wielkopolska wschodnia należała do imperium rosyjskiego, będąc jego najbardziej na zachód wysuniętym terytorium.

Różnice w rozwoju obu części wynikające z rządów różnych zaborców jeszcze długo po odzyskaniu niepodległości dawały o sobie znać. W zaborze rosyjskim, zwłaszcza w pasie przygranicznym (a więc m.in. tereny nas interesujące), sieć kolejowa i drogowa była słabo rozwijana i podporządkowana całkowicie względom strategicznym.

Rok 1918 (w tym działania Powstania Wielkopolskiego) przyniosły Wielkopolsce wyzwolenie. We wrześniu 1939 Wielkopolska została napadnięta przez wojska hitlerowskie i włączona do Rzeszy jako Kraj Warty (Warheland). Spławie, Golina, Konin znalazły się na obszarze rejencji inowrocławskiej.

W 1945 Wielkopolska ponownie znalazła się w granicach państwa polskiego jako jeden region. Reforma administracyjna z 1951 r. utworzyła województwo wielkopolskie w kształcie zbliżonym do granic regionu historycznego (Spławie wraz z całą gminą Goliną znalazło się w granicach powiatu konińskiego).