Nagranie: Monika Kresa, Ewa Kurowska. Przepisanie i opracowanie: Monika Kresa. Weryfikacja: Halina Kara¶.

Edeltrauda Gampka Edeltrauda Gampka

Informator: Edeltrauda Gampka – urodziła się w 1956 roku w Przysieczy. Całe życie spędziła w tej wsi. Informatorka ma wykształcenie zawodowe, jest krawcow±. ¦piewa w zespole Przysieczanki, który istnieje od 1996 roku, został założony przez Koło Gospodyń Wiejskich i wykonuje piosenki po ¶l±sku, w języku polskim, niemieckim oraz białoruskim. Pani E. Gampka pochodzi z rodziny wielojęzycznej, zna język niemiecki, posługuje się sprawnie językiem ogólnopolskim i gwar± ¶l±sk±. W ¶l±skim oddziale Radia Plus prowadzi audycje po ¶l±sku.

 

 

 

 

 

 

Sama wyje w zespole Przysieczanki, załozyli my go ¶tyrnoł¶cie lot tymu, moja kuzynka go załozyła, Marysia, i wpadła na taki pomysł, bo wiycie, jak wo^um to powiedzieć, kobiety na ¦luⁿsku lubi± fojerować, a zreszto które kobiety nie. Iiii buł Dzień Kobiet, no to my sie zrobiły normalnie fajer, i potem wzieli my takiego chopa, co groł na cyⁱji, i u nos sie to nikiedy godo siferklawir, ni, to jest, to jest harmonia ,jak to sie powie po polsku, i groł. No i, to tak, wie^ycie jak to w tych piosynkach je. Jedna zwrotka wszyscy umi±, drugo zwrotka to juz ino co drugie słowo, a czecio zwrotko to juz nikt nie pamiynto, to ino la, la, la, la, la. No i on powie: Dziołchy, mocie takie fajne głosy, ale skoda, że wy tego nie umicie normalnie ¶piewać. I tak my sie skrachły i w czszyna¶cie zrobiły my zespół Przisieczanki. No to bele jakie ¶pie^ywki ¶pie^ywómy, ludzi tam wicuma, zabawiómy. Powia wam jedno fajno rzec, bo niekiedy sie wkurz±, jak tak nie wychodzi to jest, no, to wiadómo, to kazdy jest w¶ciekły, ale siedemsetpiędziesięciolecie było Próskowa nasego i zaprosili nos tez do ¶piewanio, i ¶lazły my na dół, ocywi¶cie w nasych jupach, mazelonkach, fortuchach i chustach, czyli nas strój ¶luⁿski. Jupa musi być, to jest tako^ł sko¶no^ł jaka na zadek, nie zo… ni mo zodnych plisów, tako^ł je gładko, ajnfachowo, no ji słazymy na dół po schódkach ze sceny i przychodzi do mnie tako^ł kobieta w czerni, cało oblecono^ł corno, i go^łdo do mnie tak: „wie pani co? Jestem z Brzegu. Wła¶ciwie nie za bardzo rozumiem to, co wy mówicie, bo ja mówie czysto po polsku, ale wie pani co? M±ż mój zmarł miesi±c temu i ja teraz przez czterdzie¶ci pinć minut zapomniałam o tym, że jestem w czerni i w żałobie”. I wicie co? Dlo^ł tych paru słów na richtich op^łacało sie mancyć na próbach, siedzieć, ¶pie^ywać, wadzić sie niekiedy z kobietuma, które nie chciały robić ruchów w prawo w lewo, bo tak baje lepij.