Dialekt śląski - Śląsk południowy
Tekst gwarowy — Istebna 1
Zbigniew Greń   
Informatorka: Anna Bury, ur. w 1926 roku w Istebnej. Ukończyła szkołę podstawową, a dalszą naukę przerwała wojna. Ponad 40 lat pracowała na poczcie. Rodzice byli miejscowi, matka – z Istebnej, ojciec z Jaworzynki, pracowali na roli. Mąż pochodził z okolic Istebnej.

Len




Bo u nas
szioli lyn i potym sami se wyrobiali
wsziecko, jo też to znała
dobrże, aj to była ucziecha, bo lyn muszioł
bycz’
zaszioty na
z¡ogounie, co ni mioł żiodnych chwastouw, muszioł bycz’ fajnie uprawiouny, bo szie… bo szie nazywo l|ynobrani, a cziymu, bo lnu szie nie koszi, ale szie go wyrywo z k|orżyniami, dlatego lynobrani, muszioł bycz’ czisty, coby nie było
hwastouw, touż’ tyn lyn szie szioło w maju, a jak urous, zakwitnouł, touż szie go potym wyry… wyrwało i na wypasziounym tym… prżiłogu, abo wykosziounym, abo wypasziounym |od krouw prżiłogu szie takiemi, r|ozcioungało szie t|akiemi p|asmami po tej trowie i tyn, jak ta trowa kapkym go
prżerosła, potym szie brało sziyrpy i tyn lyn szie wyczioungało, z tego szie ukłodało na taki snopki, potym to zwożili d|u domu. A kiejszi były taki stare piece, co miały taki prżipiecki, nie wiym, jak by woum to p|owiedżiecz’, miyndzy piecym były taki jako taki sz’pary, to szie nazywoł
sz’porhet i tam sie s|usziyło tyn lyn. A potym szie n|apytało…, to już’ tak
p¡o_soumsziedzku, ludżie byli naucziouni, żie jedyn drugigo pomoug, touż’ powiadali, żie szie robiło z p|obaby, to pomogali za darmo, jyny po jedzyni a tag jedyn drugiemu szieł pomouc. I jak tyn lyn uż’ uschnouł, touż’ bouły taki prżirżoundy, co szie nazywały, jedyn szie nazywała łoumka, a drugi tyn prżirżound szie nazywoł czierlica, wiync hłopi prżichodżili i na tej łoumce drżewianej tyn lyn brali i tego, i tak szie łoumali, touż to, to było, miało taki jakoby, taki, takoum
dolinkeym wygłoumbiounoum w drżewie, a drugi
bouł, co szie do tego wcziskało, ni, taki coszi, taki tłok i to wytłocziali z grubszia, a potym zasz’ babym trocz’k…, na trocz’kach, nazywało sie, że troczkały i to paż’dzierżi pieknie sie zesuło i została czisto kouńdżiel. Poteym toum kouńdżiel, w żimie szie baby zbiyrały teyn z pobaby n|a prżoundki, brały kołowrotki i w żimie prżyndły roz u jednej gaż’dżiny, roz u drugij i też’ za darmo. G|aż’dżina wiadomo dała łobiod. Ale touż’ to tak z|a_darmo, no.
Spiywały prżi tym rozmajite bojtki gouralski, dżiecka małe brały z|e_seboum, nou touż’ tak sie ł|od_mału cz’łowiek uż’ do tej, do tego żiczio gouralskigo prżi..., bouł prż|izwycziajouny, bo jak czie uż’ mama wżiyni ł|od_malutka, toużiesz’ uż’ widżioł wsziecko, co robili, ni? Nou, a bouła to aj łucziecha, jesz’czie jak tyn lyn my wybiyrały, jo uż’ jesz’czie też’ jako dżiywka, jak my były dżiywkami jesz’czie, touż’ my to prż|i miesziouncz’ku, jak była piekno noc, tako n|iepochmurno, co m|iesziouncziek sz’wiycził, gwiozdy sz’wiycziły, bo tu u nas w gourże, w miastach to tak nie tego,
n¡ie_widzoum, bo tam jest prż|eważ’nie tyn smog abo zadymione, abo coszik, a u nas jest cziste powietrżi, żie jak tak w nocy miesziouncziek pieknie sz’wiycził, a gwiozdy sz’wiycziły, touż’ my wtedy w nocy sz’ły wybiyracz’ tyn lyn, spiywały my prżi tym, to było, to miało taki swouj urok.
Pahołcy zasz’ potym pocziuwali, ej tam kajszi dziywki spiywajoum, toż’ zasz’ potym wżiyni
jarganki, abo
heligounkeym, toum harmonijeym, nou i prżichodżili tam poteym k|u noum. Jag my uż’ tyn lyn wybrały, rozpostrżyły, touż’ potym se sziedli na kraju, zaspiywali, aj zatańcowali na tym zogounie, co uż’ był wolny teraz, no i potym ze spiywanim sz’li du doumu, każ’dy do swojigo doumu. Nou i bouło to tak
wieszioło, ni?