Wpływy obce we fleksji to zmiany w odmianie wyrazów dokonane pod wpływem zewnętrznym, czyli języków obcych. W dialekcie śląskim, na pograniczu polsko-czeskim, pod wpływem języka czeskiego w mianowniku lp. przymiotników rodzaju męskiego występuje końcówka ‑i (zamiast ‑y), np. ładni, stari oraz końcówka ‑i (zamiast ‑e) w rzeczownikach odczasownikowych, np. kazani, zbiyrani. W gwarach wschodniosuwalskich (sejneńskich) powstałych na substracie (podłożu) białoruskim rzeczowniki nijakie w mianowniku i bierniku lp. pod wpływem akania, zrównują się z żeńskimi, np. taka jeziora, wesela była. Te same gwary w odmianie słowa posiłkowego być w czasie teraźniejszym zachowują pod wpływem białoruskim tylko formę 3. os., por. ja, ty, on, ona, ono – jest, my, wy, oni, one – jest. Na granicy gwarowej polsko-czeskiej i polsko-słowackiej w czasie teraźniejszym używa się końcówki -(y)m w 1.os. lp., np. mozym, i ‑me (zamiast ‑my) w 1. os. lmn., np. robime, zwalime. W kresowych odmianach polszczyzny i w gwarach pogranicza wschodniego pod wpływem języków wschodniosłowiańskich używa się częściej analitycznych form czasu przeszłego – ja został, ty milczał, my bywali – z zaimkiem osobowym w roli wykładnika osoby.