Dialekt ma³opolski - Orawa
Tekst gwarowy — Jab³onka 4
Izabela St±por   

Informatorka: Cecylia Sandrzyk, zamieszka³a w Jab³once, gmina Jab³onka; urodzona w 1929 roku w Jab³once; rodzice i m±¿ równie¿ urodzili siê w Jab³once; ukoñczy³a 3 klasy szko³y polskiej i 4 lata szko³y s³owackiej.

 
 
 
 
 
 
 
 

Len


 
No a potym juz kiedy jo by³a wiynkso, no to juz, sioli my
l'ein. Z tym lnym by³o stra|¶nie duzo r|ob³oty. No bo cza by³o go plewiæ, zeby trowy w nim nie by³o, trza by³o go p³ote w|ybiraæ, az do ³yty
g³ouwecki, wybiraæ go, by³y takie rafy. No to my z tym lnym robili, no to siê r|afa³o ten l'ein. K|awalerowie siê posch³odzili,
¶piywali tedyk. Jak my tyn lyn ³orafali, pos³o siê do rzyki, i tam siê go za|mocy³o d|o wody. Jak siê go
zamocy³o d|o wody, cza by³o go ka|mieniami poprzik³adaæ, zeby go w³oda nie wziy³a, a nieroz by³o tak, ze przis³a, bo pryndzy wiyncyj by³o. By³y takie p|owodzi, okropnie wielkie, wody s³y. To tak ze w nocy
nieroz my po¶li i ten l'eyn my w nocy w|ybirali, zeby nom go woda nie wziyna. Jak siê juz ten lyn umocu³, no to p³otem, tu siê pozgania³o baby, somsiadki. Tag ro¶ci±ga³y takimi poskami, ni, usknu³. No to potem cierlica – tak siê nazywa³o – i to siê go sieka³o. A jak siê go juz ³osieka³o z wiynksa, p³ote by³a drugo tako, i to siê n|azywa³a nopryndzy, zgrzebno, a p³ote pace¶no, to by³o. To by³o, tyn pace¶ny, to juz by³ juz tak n|afajnie, no. P³ote siê gowziyno, takie rafy by³y, p³ote siê go tak
c. Jak siê go piyknie w|ycesa³o,
poplet³o fajnie na takie
pl. Tak siê nazywa³o gor¶ci, ni, to jedna gorstka tego by³o. To potem my to
przynd³y. No to, to tag nieroz by³o kiej my siê p|oschodzi³y jedna do drugij, ni? Kielo¶ ty dzi¶ ³oprzynd³a, bo jo telo
³oprzynd³a. Kilelo¶ ty
gosztek ³oprzynd³a? O, jo telo. P³ote siê go mota³o, takie m|otowid³o by³o, na pasma, ni? Pomota³o siê go n|a pasma, i wi±za³o siê ten
lepsy po dwadzie¶cia ¶tyry, a ten po trzydzie¶ci tyn grubsy. P³ote juz by³y nici, no to juz to s³o d|o knopa. Knop – tyn, co robiu³ p³ótno. Nie chodzili my tak, takie jako dzi¶ tam wybieyrajo. Usy³a mi mama f|artuszek z
teago
p³outna, jo se go tu powysywa³a, i ch³odzi³a d|o
sko³y w nim abo ta p|o dumie.