Jadwiga Lelińska

Informator: Jadwiga Lelińska ur. w 1925 r. w Łążynie. Rodzice – rolnicy także pochodzili z Łążyna. Tutaj mieszkała do zamążpójścia. Ukończyła 4 klasy szkoły w Łążynie i Świniarcu. Nie wyjeżdżała dalej niż do Lubawy.

 

 

 

 

 

Żniwa

Ot take snopy muszel·im. Jeszcze nie było take jak teraz ko^umbajny, ino naprzód to było ko^usami, a póż’nij to już aplygerka, tak nazywa szie maszina, nie^y. Ale muszelym za nio wio^unza. I jak tymy kosamy, to tyż to tak co dwa kroky to tyn snopek to trzeba go było, tyn, zrobić. Take zboże było kedysz’, tera to tam ni, nawozów wywalo i jesz’czie nie^y ma... I to i tyż nawós nie jes zdrowy. Te zboże, to wszystko teraz, tera to tylko wszystko na raki chorujo. Bo to te nawozi! Lekko tego, ale co z tego? Na strosz szczygi – tak kopky take szie wstawiało^u, tam z dwanaszczie snopków na jedno styge szie szło. To take kopky byli... I to przeschły ziarka i szie wożyło, a późni cało żime szie młóciło. Maszini byli. Już muszieli maszini były być... E^yszcze tam to podobno w domu, jeszcze moja mama to kosami sziekli i cepami cało żime młócili te zboże. No ale muszieli i te zboże tymi takymi... Pani to widziałaś jesz’ czi ni? Take cepy, cepy take szie nazywali, ni, i to tak szie rozkładało snopek, i tak przewracało, i odwalało to, a te zboże póży na ko^uńcu szie czysz’cziło tako maszinko, maszino tako szie na to rzucz·iło, przetaki tam byli i to tam leczieli, w jednym miescu tam plewy, w drugym zboże.