Kontynuanty staropolskiego ā długiego. Kontynuanty dawnego ā długiego to samogłoska á pochylone, która stanowi dźwięk pośredni między samogłoską a i o, lub całkowicie utożsamia się z samogłoską o (por. trowa, ptok, godo), oraz a jasne (trawa, ptak, gada). Pochylone a może też być wymawiane dwugłoskowo z drugim elementem w postaci u niezgłoskotwórczego, czyli może ulegać dyftongizacji (tra^ułwa, tro^łwa, pta^ułk, pto^łk, ptó^łk).  O zasięgach tej wymowy zob. Samogłoska pochylona a, Samogłoski pochylone.