Barbara Karaś Barbara Karaś

Tekst nagrała Halina Karaś, wstępny zapis – Monika Kresa, weryfikacja zapisu i opracowanie – Halina Karaś.

Barbara Karaś, z domu Bugno, ur. w 1933 r. w Bugaju. Była najmłodszym dzieckiem w wielodzietnej rodzinie. Ojciec był miejscowym kowalem i wiejskim poetą (jego brat na początku XX wieku kształcił się w jasielskim gimnazjum, a następnie studiował we Lwowie, gdzie zmarł trzy miesiące przed święceniami kapłańskimi). Ukończyła 4 klasy szkoły podstawowej w Bugaju. Po wojnie poszła do Biecza do klasy VII (ostatniej klasy szkoły podstawowej) i jednocześnie do I klasy szkoły krawieckiej, ale musiała przerwać naukę ze względu na biedę i śmierć ojca. Po wyjściu za mąż pracowała na niewielkim gospodarstwie (niecałe 2 ha) i wychowywała czworo dzieci. W 1971 r. ukończyła kurs krawiecki i zaczęła pracować jako chałupniczka. Nie wyjeżdżała nigdzie na dłużej z rodzinnej wsi.

Ano w kuźni to w kuźni to by^uł taki miech i jo miechałam tatusiowi i tatuś grzoli żelaz^ło w ^łogniu to czeba było troche k^łoksu, troche takiego wyngla, bo takim wynglym by żelaz^ło sie nie rozgrzoło tak, tylko k^łoksym polili, no to rózne rzecy robili, w^łozy kuli, tam blaski klepali, no brony robili, no rózne takie kowalskie rzecy. To ch^łoć kiedy i młotym pobiłam jag nie było brata w domu, bo Jasiek był starszy ^łode mnie szesnoście lot, no to, to ^łon robił z tatusiym w kuźni, ale jak go nie było to i jo młotym troske biłam takim mniyjsym, bo taki wielki to to bym nie u, nie uniesła. No i tam dużo chłopów przych^łodziło do kuźni, ch^łoćkiedy to poklepali blaske komu, no to jak ktoś ni mioł piniyndzy, no to nie zapłacił, to: Bóg zapłać powiedzioł, no to jak tatuś przysed wieco^ur do chołpy, to mamusia godajom: Mos ta jakie pinio^undze? A tatuś godo: A no, ni mom wielo, no bo tacy biydni byli, co ^łoni sami ni majom, ale wiys co, P^łolka, jo ci p^łowiym, ze lepsze u mnie „Bóg zapłać”, jak jak te piniondze, bo jak Pon Bóg zapłaci to jez lepi jak żeby człowiek zapłacił.