Leksykon
UbezdĽwięcznienie
Halina Kara¶   

UbezdĽwięcznienie – to zjawisko utraty dĽwięczno¶ci przez spółgłoskę dĽwięczn±, por. suflata, jinwalita = szuflada, inwalida, rodzaj upodobnienia pod względem dĽwięczno¶ci (zob. Upodobnienie fonetyczne). UbezdĽwięcznienie może zachodzić w jednym wyrazie (np. pukiet = bukiet, tykta = dykta) lub też na granicy dwóch wyrazów i w formach historycznie złożonych, np. ukratem = ukradłem (zob. Fonetyka międzywyrazowa zróżnicowana regionalnie, Spółgłoski dĽwięczne i bezdĽwięczne). Może być skutkiem wyrównań tematu do postaci z ubezdĽwięcznieniem, np. kłótek (grupa dk w kłódka wymawiana jest bezdĽwięcznie jak tk: kłótka), besu – besem (bo bes: wygłosowe -z w wyrazie bez wymawiane bezdĽwięcznie jako -s).