Bogdańczew, gmina Góra Świętej Małgorzaty, powiat łęczycki, województwo łódzkie

Tekst nagrała w czerwcu 2007 r. Alina Kępińska (wraz z koleżankami Izabelą Winiarską-Górską i Izabelą Stąpor), transkrypcja, podział i opracowanie tekstu: Alina Kępińska; wstępna transkrypcja części tekstu: Monika Kresa.

p. Teresa Sobczak p. Teresa Sobczak

Opowiada p. Teresa Sobczak, urodzona 12 III 1940 roku w Bogdańczewie i – po krótkiej przerwie, gdy jako dziecko wraz z rodziną mieszkała w Łodzi, gdzie ukończyła szkołę podstawową – od wielu lat ponownie mieszkająca w rodzinnej miejscowości.

Pani Sobczak trudni się krawiectwem. W okolicy jest znana z prowadzenia różnych uroczystości, takich jak wesela czy dożynki. Od krewnych i sąsiadek zebrała sporo piosenek, przyśpiewek, wierszy i opowiastek ludowych, które skrupulatnie spisała w kilku zeszytach. Jest też autorką przepisów na potrawy regionalne. Często uczestniczy w różnorodnych imprezach poświęconych kulturze ludowej, z powodzeniem reprezentując region łęczycki.

– O, dzień dobry sąsiedzie, cóż to, słuchocie muzyki?

– Tak, tak, słuchom muzyki.

– Ale jo wos pytom co innego.

– Co? Na jednego mie zapraszacie, z przyjemnością se gozołki wypije.

– Ale ja nie myśle wcale o tym.

– Potym? Może być i potym, niepilno mi przecie.

– E, sąsiad troche nie dosłyszy i z tego wychodzi ambaras.

– Ano, dlatego nie zaraz, bo czekam tu na kogoś, a umówiłem sie z nią właśnie.

– Mniejsza z tym. A jak tam waszyj córki zdrowie?

– Hy, romanse? Romanse to mi już nie w głowie, to nie dla mnie.

– Toż to można dostać z nim żółtaczki!

– Bliźniaczki? Tak, tak, bliźniaczki, dwóch ślicznych chłopczyków.

– Ciort swoje i dziod swoje, toż to istne kpiny!

– Ano mówili mi, że bydą krzciny, bydzie muzyka, dużo gości.

– Żegnom cie, stary bałwanie!

– Moje uszanowanie, moje uszanowanie.

– Toż to można dostać z nim gorączki!

– Całuje rączki, całuje rączki.

– Sąsiedzie, do licha ciężkiego, czy żeście sie wściekli?

– O, kure żeście upiekli, o, lubie, bardzo lubie kure.

– Uch, żeby cie pokręciło!

– Ano, bardzo mi było miło.

– Uch, żebyś diabła zjod, pieronie!

– Ano, powim żonie, przyjdziemy tu razym.

– Gwałtu, rety, szlag go trafi!

– Ona sama tu nie trafi.

– Uch, żebyś spuch, głuchmanie!

– Moje uszanowanie.

– Uch, żebyś spuch jak ta deska!

– Mm, bardzo miła sąsiadeczka, tylko że ma jeden feler, że troche przygłucho.

To właśnie w szkole sie nauczyłam, w podstawówce, takie mieli śmy na, tam jakieś tam, akademia czy coś takiego, to we dwóch żeśmy występowali, i to, wie pani, to było było było i, później jakoś jak już tu, w osimdzisiątym, szóstym roku, piątym, w osimdzisiątym czwartym zawiązała sie, ta, znaczy do tej, bo tu mieliśmy kapele, i jak ja sie tam zapisałam do tej kapeli, to ja sobie to odtworzyłam, no i tak, wie pani, czy na dożynkach, czy na jakimś tam, coś tam było, to tam między innymy żeśmy wciskali coś takiego. O, nawet jak w Krzyżanowie byłam, też żeśmy byli na, na takim przeglądzie, to właśnie to już późnij wcisnełam. To wystarczy, że tak, sobie troche utrwale i to na pamięć.