Wskaźniki zespolenia w zdaniach złożonych sygnalizują typ związków składniowych między tymi zdaniami. Mogą być one wymawianiowe, tj. realizowane poprzez intonację, lub wyrazowe, realizowane przez spójniki hipotaktyczne i parataktyczne (zob. Hipotaksa, Parataksa) oraz przez tzw. zaimki zespolenia. Zaimki pytające (kto, który, jaki, czyj itp.) w zdaniach podrzędnych pełnią rolę wskaźników zespolenia i są nazywane zaimkami względnymi. W zdaniach nadrzędnych mogą im odpowiadać zaimki wskazujące (wyrażone lub domyślne ten... który; tam… gdzie) nazywane odpowiednikami zespolenia lub zaimek to (nie tylko w M., lecz także w przypadkach zależnych. np. To, że ty jesteś tu, jest nierozważne), nazywany zapowiednikiem zespolenia.