Opowiada pani Maria Kamińska, reprezentująca średnie pokolenie mieszkańców Dzianisza. Jej rodzina od pokoleń mieszka w tej miejscowości, co informatorka określa słowami: „to już r|odowite, w Dzianiszu z pradziadów si|edzime”. Pani Kamińska skończyła liceum ogólnokształcące w Zakopanem. Zajmowała się rękodziełem: szyła stroje ludowe. Oprócz cech obecnych w prezentowanych tu dwóch fragmentach, takich jak np. konsekwentny akcent inicjalny czy archaizm podhalański, w wypowiedzi pani Marii wystąpiło wiele ciekawych cech leksykalnych, np.:

^łopaterny: jak tak n|adskakuje, to ^łopaterny, rzetelny.

rzepa ‘ziemniaki’, jak w życzeniach na świętego Szczepana: „Na tyn świynty Scepon/ Coby sie wom d|arzyła k|apustecka z rzepom”, a także w wypowiedzi o różnicach leksykalnych: „To juz tamta strona, ^łod Poronina, tam są grule, a tu rzepa; cały cos: rzepa, rzepe sie jy”.

Tekst nagrano podczas wycieczki dialektologicznej studentów Uniwersytetu Warszawskiego w lutym 2009 roku pod opieką Izabeli Winiarskiej-Górskiej i Aliny Kępińskiej; ta ostatnia wybrała, przetranskrybowała i opracowała dwa fragmenty: O strojach ludowych, O ślubie i weselu.

A kiedyź no to były te ch¦ałupnictwa rózne, nie? to robili te kilimy, te m|akaty do Cepeli, ale to wsyćko upadło, juz nie ma nic teroz, te półki takie rózne robili, rz|eźbione, ale to juz. A jo wys·iwała, ale ręcznie, ubrania góralskie, gorset, sp|odnica. Z dowien downa sie syło lniane, bo tu lyn sioli i tyn lyn przerobiali, robili płótno. No to wsyćko było na płótnie lnianym, syte

Tyz, z downyk casów f|arbiły baby i w takik chodziły

A te, co do kościoła, to som przewoźnie z Kanady, z Ameryki przysyłane, te kolorowe takie, te w kwiaty

Downo było tu tyz, ale to, nie wiym, cy to jakie |austryjackie było. Bo teroz to juz prz|erobiajom te stare t|ybyty p|owysyłali do f|abryki, do Ameryki tam, i tam robili. Te same wzory ^łodtworzyli, ino takie j|askrawe. Tak to tu zaś w|ys·iwały, nie? Gorsety to sie bl|askuje i znowu czsza te blaski, my to n|azywomy, ale to som c|ekiny. To pr|owdziwy taki g|óralski gorset to jest z cekin, z blasek

Fartuk jest, spodnica, bluzka, z r|ynkowym, no. H¦aktowane to jest, to juz h|aktowały n|a mas·inie, ale t|utejse baby. No i tyn gorset, i p^łote k|o^urole

To takie pl|astykowe som, pr|owdziwe tyz, ale prawdziwe drogie. Po Z|akopanem sprz|edają te dr|ewniane.

Smotka, ze szczępkami

A dziewczyny?

Ni, to bez, młode to bez. Jak zimno teroz w zimie, bo w lecie to sie n|a naramiń ino z¦achyci

Chłopy majo^m portki

Sukno, to z wełny sie robi sukno. Sie f|oluje, był tu taki f|oluśnik i to robił to sukno, ale na cym to p|olegało, to nie wiym tyz. To juz teroz nie robiom. I portki ha, w|ys·iwali chłopy tyz tu, bo to juz chłopy w|ysywały. Z dowiyn downa chłopy w|ysywały portki góralskie. Tu mój sąsiad nawet w|ys·iwoł. I usył całe portki chłopskie. I cuchy. Tu jest takie z r|ynkowami cosi, ale to sie nigdy nie |ubiyro r|ynkowu, ino sie z|arzuco tu na r|aminia te cuchy. I to w|ys·iwane tu w kółko, ale to juz teroz to i baby w|ysiwajom wiyncyj, a downo. Na tyk portkach to p|arzenice sie w|ys·iwo. Tam zaś dzi|ewiyńciornik na tyj cuze, dzi|ewiyńćsił taki, to dzi|ewiyńciornik my to n|azywomy. P|arzenice downo były k|olorowe, a teroz znowuz ik w dwók kolorak s·iją. Ktosi w|ymyśli, to zaś p^łote

P|od spódnice, h|aktowany, no i śk|arpetki biołe, teroz to pleto^um ze szcz¦ympkami, z fr|yndzelkami takimi, z wełny. I kiyrpce, ze skóry zaś. W|yprawiali skóry i. I tu nawet jesce dzisiok w Dzianisu siedzi, co s·ije kiyrpce. Ta starsy juz, koło ^łosiemdziesiątki chłop moze mo, ale jesce s·ije kiyrpce.

Prz|ewoźnie. Jez nawet tak, ze tu w Dzianisu piyrso komunjo nie idom w sukniak, nie idom w zodnyk tyk. I dziywcynki i chłopc·i idom po góralsku. Ślub po góralsku, rzodko w sukni, rzodko, tu we wsi to rzodko. Nawet młode panie jak som z miasta, to sie |ubiyrajom po góralsku, młodzi panowie, do ślubu. No a zaś jes tak, że sie poubiyrają w g|arnitury i, ale rzodko tu jest, tu racej po góralsku

To juz na jarmaku sie kupuje w Nowym Torgu, to jus tu nigdy tego nie robili.