Edward Cyfus Edward Cyfus

Informator: Edward Cyfus – urodzony w 1949 roku w Dorotowie pod Olsztynem w rodzinie mazursko-warmińskiej. Do 1981 roku mieszkał w Barczewie, skąd wyjechał do Niemiec na kilka dni przed wybuchem stanu wojennego. Do Polski wrócił w 1992 roku. Jest autorem licznych pogadanek i opowieści w gwarze warmińskiej, które w latach 1998-2002 wygłaszał co tydzień na antenie Radia Olsztyn, w formie opowiadań publikował je natomiast od roku 2003 w „Gazecie Olsztyńskiej”. W roku 2000 wydał zbiór gawęd warmińskich „Po naszamu”. Jest kierownikiem Polsko-Niemieckiego Centrum Młodzieży w Olsztynie.

Nagranie: Ada Sieńkowska

Zapis i wstępne opracowanie: Monika Kresa

Weryfikacja: Halina Karaś

Sto^uł musioł być. Szlumbank, szlafbank z niemiecka sia to móziło to tako, tako ni jakby łowka z ^łoparciam, ale to te siedzisko sia podnosiło do góry, można to było rościongnąć, w środku była słoma abo szianniki i tam jeszcze i spać szło, nie? I byli tyż takie krejdensy, dzie tam i tajlerze ji sz’klonki, ji jakieś winksze glaski stojeli i tam sia siedziało, tam sia jadło, to była tako izba do wszystki^ego, no w tych izbach stojeli psiece, psiece z kaflów. W tych psiecach się poliło zawdy drewkam, wangiel był drogi i nie kożden, nie kożdego było stać na wangiel. W tych kaflowych psiecach jeszcze byli takie duchówki to była tako dura, z boku psieca, tak dzieś wysoka na bez półtora metra, z dźwierkami, jek gburka coś uwarzuła, a gbura nie było, to coby to nie ^łostygło, to ^łostaziali w to duchówka i to tak trzymało ciepło, nie. No, jek elektryki nie było to byli lampy pyⁱtrolowe, czili naftowe. I to zawdy takie lampy abo na ścianie zisieli, abo stojeli na stole, zawdy w takiej izbie te^yż był, na ścianie zisioł szpigiel, a pod szpiglam byli takie, takie abo z drewka zrobzione, abo cziasem z blachy szło kupsić tako policka na którnyj jakieś klamry do włosów byli, grzebzianie tam tysz leżeli, ale deki tyż byli z drewków takich. I takie bali szli w poprzek i drzewniannyj, drzewnianno była de… tan sufit, nie? No ji ^łokno, ^łokno tyż sia roztworzało na druga strona, na na dwór.