Władysława Sot, ur. 1922 r. w Słupicy; matka pochodziła z Paciorkowej Woli koło Zwolenia, a ojciec ze Słupicy; informatorka ukończyła 8 klas szkoły podstawowej w Słupicy; całe życie spędziła w Słupicy.
No,
łowce to były, chowało sie
tyż, późnij sie oszczygło
jich, ty wełny i te wełne sie tak poczurchało,
zawiezło sie do grempla, gremplarz zgremplował na takie pasy, zwijało sie na takie wałki i przynosiło sie do
dóm i przendło sie. A
przyndło sie tak. Prze
łślice zrobili, to tak
wyglundało jakby,
znacy sie dwa kije, na
jednem siedzioł, a drugi tak był. To tutej była uwio
unzano troche, troche wełny i
wyciungouł i takie
wrzeciónko mioł w tyj rynce i
kreńciuł i wyciungo
uł, to sie robiła tako
nić i zwijoł na to wrzeciónko. A
późnij dopiro z tego wrzeciónka na motowidło takie,
motoł i robiło sie takie, takie, tylko
uno było w pasma powionzane
wis, co trzydzieści nitek to sie wionzało, o tak, zawio
unzołeś trzydzieści nitek i
motos i późnij zawionzujes drugie trzydzieści i znowu tutej z tego
kryńcis zeby było. Tu sie późnij,
jak już sie zrobiło tam dwadzieścia tych pasmów po trzydzieści nitek to sie go zawio
unzało i tu sie przewionzało
zeby sie nie, nie potargały tylko tak troche sie, zeby dojść do ładu późnij i tutej sie
zwenzało ji dopiro do prania.
Cekoj, późnij, jak te wełne sie uprzyndło, uprało to były takie, zakładało sie i do roboty sie zwijało na, na, na ten, na kłembki i robiło sie swetry, saliki, skarpety. Wszysko robili.
