Elementy interdialektalne są to formy właściwe interdialektowi, o charakterze ponadgwarowym lub ogólnodialektalnym, używane w dwóch podstawowych funkcjach – komunikatywnej i artystycznej. Przykładem elementów interdialektalnych ponadgwarowych, występujących na większym terytorium niż gwara, mogą być formy: kedi = kiedy, cielak (formant ‑ak w nazwach istot niedorosłych), niesieta, nieśta, nieśliśta (końcówka ‑ta z lpod. w 2. os. lmn. czasu teraźniejszego i trybu rozkazującego; -śta z lpod. czasu przeszłego). Elementy interdialektalne charakteryzują także język folkloru, w stylu artystycznym są najczęściej wynikiem innowacji dialektalnych. Przykładowo można wymienić: redukcję s w małopolskich formach typu do lassa (przez co staje się ona ponaddialektalna), szerszy zakres występowania końcówki ‑a w D. lp. rzeczowników, występowanie pewnych wyrazów, np. bór, dąbrowa poza granicami ich zasięgu w komunikatywnych (potocznych) odmianach dialektalnych. Por. Cecha dialektalna.