 Kociewie to region dialektologiczny i etniczno-kulturowy w Polsce północnej położony na lewym brzegu Wisły w jej dolnym biegu pomiędzy Kaszubami a Żuławami, którego nie wyznaczają jednak żadne naturalne (fizjograficzne) ani administracyjne granice. Obejmuje dorzecza rzek Wierzycy i Wdy, rozciąga się na zachód od Wisły, nieznacznie na północ od linii Skaryszewy – Tczew po Gruczno w powiecie świeckim, nieco na południe od Świecia. Takie ujęcie granic regionu jest zgodne z dzisiejszym rozumieniem terminu Kociewie, tzw. Kociewiem rozszerzonym. Ustaliło się ono na podstawie badań dialektologicznych Kazimierza Nitscha, a podstawą jego wyznaczenia był przede wszystkim brak a pochylonego, a więc wymowa samogłoski a zgodna z językiem ogólnym (kryterium językowe). Kociewie pierwotne (właściwe), którego centrum stanowiły okolice położone nieco na południe od Starogardu Gdańskiego, obejmowało teren między Skarszewami na północy i Nowem na południu, a w pracach historycznych i etnograficznych (na podstawie poczucia przynależności jego mieszkańców do grupy etnicznej Kociewiaków) wykreślano go niekiedy jeszcze węziej jako obszar od Nowej Cerkwi po Królówlas. |
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
