Żywiecczyzna to region w południowo-środkowej Polsce (w południowo-zachodniej Małopolsce), różnie określany przez badaczy, łączony albo z XVI-wieczną ziemią żywiecką, albo węziej z powiatem żywieckim.

Najczęściej przyjmuje się, że Żywiecczyzna rozciąga się między Bramą Wilkowicką na północy i granicą polsko-czeską na południu. Wschodnia granica ziemi żywieckiej od Bramy Wilkowickiej ciągnie się do Międzybrodzia Żywieckiego, a następnie grzbietem Beskidu Małego, obejmuje dorzecze Soły i Koszarawy, od zachodu zaś od Bramy Wilkowickiej, przez Magurę Klimczakowską, przełęcze Karkoszczowkę i Salmopolską, wzdłuż pasma Babiej Góry (Beskid Śląski), przez Przełęcz Koniakowską, Ochodzitą aż po Zwardoń na południu.

Żywiecczyzna sąsiaduje od zachodu ze Śląskiem Cieszyńskim, a od południa przez granicę państwową – z Orawą. Rozdzielają je naturalne granice naturalne, które wyznaczają szczyty górskie oraz szerokie pasy lasów. Te naturalne granice sprzyjały w przeszłości kształtowaniu się regionalnej specyfiki i odrębności Żywiecczyzny, w tym odrębności języka i kultury ludowej.

Geograficznie region obejmuje Kotlinę Żywiecką, Beskid Żywiecki i Średni, graniczy z Beskidem Śląskim i Żywieckim. W południowo-wschodniej części Żywiecczyzny utworzono Żywiecki Park Krajobrazowy.

Źródła:

http://www.zywiecczyzna.pl

http://www.wikipedia.org.pl

Krsytyna Holly, Fonetyka w gwarze Żywiecczyzny, Kraków 1993.

Fotografie: Weronika Iwanek.