Nagranie: Kamila Dutkiewicz i Martyna Przedpolewska

Przepisała Monika Kresa, opracowała Aleksandra Krawczyk-Wieczorek

Genowefa Rubaszka Genowefa Rubaszka

Informatorka: Genowefa Rubaszka, ur. w 1934 r. w Giełczwi.

Rodzice pochodzili z Giełczwi. Ukończyła 4 klasy szkoły podstawowej.

Jak byłam młodo, do szkoły chodziłam, to musiałam se zarobić na szkołe dwanaście kila pszenicy, bo ni było sz cego zapłacić po czszosu ^łu Rumanka, to sie kiedyś płaciło za ten liokal’ nazywały za szkołe, bo kómitet był i żeby płacić, bo do szkoły sie nie bedzie chodzić. Nie tak było, Stasiu? Tak było. To czsza było zarobić, bo sz cego tu było, mamusia miała pół morga, tatuś dwa – czszy morgi, te dwa i pół morga, weź sie dorób, panie. Nie dorobisz sie, no tak było, a jeszce za Niemca to było, nie daj Boże jako bida. Później jak była panienką. Odnosowienie i zwężenie wygłosowego ą.|panienku{/tt}, to sie chódziło na zorobek, na Józefin tam bidać, to tak ^łod skorupy do skorupy, ^łod wiosny do zimy, to my tak sie śmioli, że ^łod skorupy do skorupy, przychodzi mróz – du dómu, przychodzi późnij wiosna, już sie robi skorupa złazi, już sie idzie na zarobek. Czsza było kartoflie nasadzić najpirsze buroki pastewne, sadziliśmy na matki, potem tośmy nasadzili, czsza było gnój nosić na noszach jak nieboszcyków z ^łobory, tak kótuniu kóchany, złoty, płakać sie chce. Jiśmy ten gnój wyrzucali z… bo to był czwórniok kiedyś, były dwory tu na Józefinie i czsza było, zrobił nóm Temczak takie nosze, jak si chorych, nieboszcyków tam nosi, i we cztery kozoł nom dziabać gnój na kostki… Niech ci powi Gienka, co za Kierujscokiem. Ji ten s|iekiera i te k^łostki tak wyznacył, mota to i teśmy ta beli brali na te nosze i wynosili z ty ^łobory, to było tak.

I ten Wuruwiczuk, co go nazywajo, ale to jest Szczepanowski z Dragan, teroz ten, jak go nazwać, Kusiak i Kuśmircyki ^łoba i matka jego. Ji my tak, i buroki nasadzić, i kartoflie nasadzić, i gnój wywieźć, óny woziły gnój, a my czszęśli, a późnij we żniwa czsza było za, nie za wiuⁿzałko, tyl’ko za żniwiarku, narobiu ga^rszści, czsza było wiuⁿzać, snopki stawiać, nosić, ji potem wozić do stodoły ji młócić. Kónie samy chódziły, miały zasłónióny worek na ^łocach, ji dopiro ten gospodorz, bo taki młody był Rysiek, fajny facet, no tak było, to nie tero, ej Boże i same te kónie chodziły, a u tu było, ^ło w tem kruⁿżku same panny były, i my na tyn zorobek, nie wybierało sie, że tam i kobitki młode szły, i wszysko. Alie nie chciały tak iść na ten zorobek, a my, panienki, trza iść, bo ni ma se za co pantofli kupić, sukienki ni ma za co. jakiś płaszc, o berecie to sie nie mówiło.