Tekst nagrała Urszula Perkowska (8.05.2007), przepisała Monika Kresa. Weryfikacja zapisu, wybór fragmentów i opracowanie: Halina Karaś.

 

 

Ale raz tak sie uperłam i tak płakała: Tatusiu, ja chcem do szkoły chodzić. A ojciec niewiele dumawszy: chodź mówi tak, chodź, idziem do szkoły zaprowadze cie. No, a był kierownik szkoły taki jaki Jagłowski.... mielim my ogrody i dzisiaj tam majo w Filipowie. I my mieskali tak jak dzisiaj wizawy. No ^ji dobrze mówi, ale ty umiesz co? Przewrócił kartkie i sie pyta, co tu pisze na tej ksiozce, a ja do dziś pamiętam: U nas w szkole są ławki. My będziemy bawić sie i odrabiać lekcji. Dobrze – mówi, a teras rachunki. Pamiętam tak że do dwudziestuch mnie zadawał.

Odjunć i dodać, i ja wszystko odpowiadałam. Mówi: dobrze umies, ale ty za młoda jeszcze do szkoły przychodzić. Młoda nie młoda, ale ja będę przych^łodzić. U, jak bedziesz przychodzić, mówi, to przychodź.

A później po wojnie, wojna sie skońcyła, po wszystkim. Pierwszy rok nie było nauczycieli w Filipowie. Na drugi rok już dali nauczycieli po wojnie. No to nauczycieli to tak sie składali, to tak chowali. Choć i tam któren to może nauczycielem nie był, ale no to już go jakoś umiał, tam siedem klas, sześć klas przed wojno skońcył, to sie mók ucyć. No i ^łucyli takiech dzieci. Przyjechał z Suwałk czy skąt on, to nie powiem, bo nie pamiętam jego no i był kierownikiem, może i on był Jankoski i mówi tak: mnie sie pyta tablicki mnożenia, ja postawiła ^łocy, że nie, co to jes. I on móji tak: nie mozes być w drugiej klasie, musisz do trzecieⁱj ^jiść, juz ty za wielga. To jus jag za wielga to juz, albo wcale nie albo to jus niech bydzie. A ja zasłam do te^yj trzeciej klasy tamój i by bez drzwi tam. Posadzili mnie i przyszet on i sie pyta mnie tablicki mnożenia, ja ocy wywaliłam jak byk na krowę a krowa na byka i patrze na niego. No co mówi patrysz, odpowiadaj. Jak ja zacne płakać. A, Boze mój, Boze. Wyszła na korytarz, a wyrzekam nie swoje duchi. Ali mówi: to ja tak mówi mocno jo mówi źniewazyłem cy co, cego ona płace. A jo... nie! Ja mówi: ja nie umiem. A jon mnie tak powiedział: zajdziesz do domu, to tablicke o, na tej, na tablicke wypisano napis i na kazdem jenem węgle mieskania powieś i sie naucys. Jak mnie zal orgarnoł, my nie mamy mieskania, takiem werbowała no, w piwnicy mieskamy. I cego ona płace? Panie kierowniku, ona płace, bo ona tego mieszkania ni ma. Inne dzieci majo, a u nich wszystko spalono zostało, ni ma nic, ani cegł. Ali on tedy wyszet i mówi tak: przychodź do szkoły, ja cie nie będę pytał aż sie nauczysz i przyjdzies sama i powies. Och bracie, ja noga bips, bracie ide siosom z jednej strony na drugie podskakujem, że jest dobrze, że jesce ja będę chodzić, ze mnie nie wygnali.