Nagrania dokonano w lutym 2009 roku podczas wycieczki dialektologicznej studentów i pracowników Uniwersytetu Warszawskiego. Pan Józef Pitoń jest świetnym informatorem, choć mówiącym także polszczyzną literacką. Zna bardzo dobrze zwyczaje i kulturę mieszkańców Podhala, chętnie i długo opowiada gwarą,  a z długiej opowieści wybrano tu tylko fragmenty o: powinowactwie, chrzcie, ślubie, jedzeniu, pogodzie i wyrobie serów.  

 

A na chrzcie, jak to wyglądało?

A no właśnie, nigdy nie wiemy.

Na krzcinach? U nas się gado krzciny. Krzesno ^łociec, krzesno matka. Nie ojciec chrzesny, matka ino krzesno ^łociec, krzesno matka. A w ogóle jest, u nos sie zamiast proszę pana, proszę pani, to sie godo krzesny, krzesno. Krzesny, to jest tag jakby szanowny panie, a krzesno matko, to zaś prosze pani.

To tak do obcych?

Szczególnie do starszych, ale góroli, nie? Nie z rodziny, to jest taki, taki po prostu tytułowanie jak: Słuchojciez panie, powiedzcie mi to i to. Krzesny, powiedzciez mi... Krzesno matko, jako sie to tam idzie? Znocie tego abo tamtego, nie? No i krzest normalnie no idom do kościoła ^łociec krzesny, krzesno matka no i teroz to jest moda, że sie ubiro dzieci po góralsku, cy małe i dziewcynki, chłopców i w kapelusikak, i w takik, i w kerpcak, i to, no i młodzi państwo, ^łojcowie matki, no to tyż po góralsku. Kumoter, bo to jest kumoter, kumoska, kumoter, kumoska, a to też przeważnie kumoska po góralsku i młody kumoter po góralsku. No jest taka moda teroz.